28 Ekim 1923 gecesi…
Yorgun ama boyun eğmemiş bir millet, sessiz bir kararlılıkla bekliyordu. Savaşın dumanı dağılmamıştı, ama umut çoktan filizlenmişti. O gece Mustafa Kemal Paşa, tarihin damarına bir cümle kazıdı:
“Yarın Cumhuriyet’i ilan edeceğiz.”
O anda Anadolu, yüzyılların suskunluğunu yırttı.
Karanlık artık korkunun değil, özgürlüğün sancısıydı.
Bir millet, küllerinden doğmaya hazırlanıyordu.
Ve sabah oldu…
29 Ekim 1923’te güneş bu topraklara başka doğdu.
Artık gökyüzü yalnızca ışığı değil, bir ulusun iradesini de taşıyordu.
Çanakkale’de İngiliz’e, Sakarya’da Yunan’a, Dumlupınar’da emperyalizme karşı kazanan o halk, artık kendi kaderinin de galibiydi.
Silahların sustuğu yerde kalem konuştu; zaferin adı artık Cumhuriyet oldu.
Cumhuriyet; bir yönetim biçimi değil, bir başkaldırıdır.
Boyunduruklara, sultanlara, imparatorluk zincirlerine “yeter” diyenlerin yeminidir.
Kanla değil, inançla; nefretle değil, adaletle kurulan bir destandır.
Ve o destan hâlâ sürüyor.
Her 29 Ekim’de o ilk sabahın ışığı yeniden düşüyor yüzümüze.
Çünkü Cumhuriyet sadece bir zaferin hatırası değil; geleceğe uzanan bir çağrıdır:
“Ey Türk milleti, senin kaderini artık sen yazacaksın.”
