Ekonominin gidişatı toplum üzerinde büyük bir baskıya neden oluyor.
Bu tür olumsuz gelişmeleri görmeyin demekle, uyuyup kalkın demekle de bu olumsuz durumların olumluya dönüşmesi ihtimal bahsine konu olacak bir husus.
İster görsel medyada olsun… İster yazılı medyada olsun…
Halkın veryansını bitmek bilmiyor. Tabii ki bu serzenişte de haklılar. Enflasyonist baskının hemen hemen tüm yaşam alanlarında hissedilmesi, alım gücünün ödemeleri yapılan maaş ve ücretler karşısında yetersiz kalması, toplumun memnuniyetsizliğini arttırmakta.
Esas üzücü nokta… Türk parasının “değer kaybetmesi”. Enflasyon bir yerden artarken, öte yandan 100 ve 200 liralık banknotların âdeta bozuk para harcanır gibi harcanması ama nihayetinde alım gücünün yetersiz kalması…
Yine bir başka husus ise… Türkiye’de kamu otoritesinin toplumsal şiddet karşısında takındığı tavır. Bugün, ülkemizdeki en büyük maraz, bir kesimin diğer bir kesimi “ötekileştirmesi-bizden değiller” algısının doğmasına neden olabilecek söylemlerin aleni şekilde sarf edilmesidir.
Tek sorun Türkiye’de varmış havasının ülkemizde yaratılmış olması hoşnutsuzluğa neden olabilir iktidar tarafında. Pekâlâ, sorun(lar) sadece ülkemize has değil. Bugün, Almanya’sından tutunda gelişmiş pek çok ülke ve devlet ekonomik ve toplumsal problemlerle boğuşmak zorunda.
Önemli olan siyasi erk olarak burada topluma verdiğiniz “mesajdır”. Eğer siz, toplum kesimlerini avutulacak “çocuk” sanıp da içi boş söylemlerle kitleleri uyuşturmayı yeğlerseniz, bu bir müddet etkili olabilir…
Ya sonra?
Zaten Türkiye’deki sıkıntı da biraz bu, bir süreliğine iyilik ferahlık sonra yine kemer sıkma… Böyle böyle devam eden kördüğüm…
