Yıllardır Türkiye’de gizliden de olsa açıktan da olsa seslendirilen, AK Parti iktidarının gizli bir ajandasının olduğudur.
Türkiye Cumhuriyeti; bir Türk Devriminin sonucunda inşa edilmiş, laik demokratik, sosyal hukuk devletidir.
Bu bağlamda, siyasetin sağ tarafında konumlanan partiler, ister ideolojik olarak olsun ister de yapay bağlamda olsun bünyelerinde karşı devrimci hareketleri yine ister iradi ister zorunluluktan barındırmalarından dolayı, sisteme ve rejime muhalif olarak geleneksele dönüş hedefinde olmuşlardır.
Bu bakımdan bu tezi yalanlamaya kalkmanın veyahut arka bahçelere dolanmanın anlamı yoktur. Hafıza ve arşiv yerinde durmaktadır, verilen siyasî beyanatlar ile kamuoyuna yansıyan açıklamalar da yerindedir. Muhafazakâr siyaset damarının Türkiye’de solculara veya kendilerince devlet seçkincilerine eleştirileri şu yönde olmuştur:
Türk modernleşmesi, Batı uygarlığının kendi içindeki krizinin bir yansıması olan “liberalizm ve muhafazakârlık” sarkacında gidip gelmiştir. 19. yy modernizmi ve pozitivizm ile Aydınlanmanın aşırı rasyonalizmi üzerinden sağcılar, eleştirilerini, Türk Devrimi üzerine yoğunlaştırmışlardır.
Türkiye’de seslendirilen bir başka husus da, sağda konumlanan partilerin ve taraftarlarının, Türk Modernleşmesini çevreden bağımsız, toplumun görüş ve rızası alınmadan, topluma yukarıdan aşağıya doğru Aydınlanmanın Fransız versiyonu olarak empoze edildiğine yönelik savlarıdır.
Son tahlilde, AK Parti’nin temsil ettiği “muhafazakâr demokrasi” ve muhafazakâr kimlik neye denk gelmektedir? Senelerdir, “ileri demokrasi” ve “yeni Türkiye” sloganlarını dillerinden düşürmeyen cari iktidarın yetkilileri son kertede “nasıl bir muhafazakâr kimlik ve demokrasi” tasavvur etmekteler? Gerçi bırakın demokrasinin “ilerisini”, “orta hâlli” bir demokrasi kültürünü 23 yıldır yerli yerine oturtturamadık.
