Daha önce de yazdım…
Eğer seküler bir düzende yaşıyor ve ekonomik ve toplumsal ilişkilerimizi dünyevî yasalarla düzenliyorsak…
Demokrasiden vazgeçmek gibi durumumuz olamaz.
Bu hem ülke içinde hem de uluslararası camiadaki itibarımız için önemlidir.
Prestij…
Sadece…
Şatafatla, debdebeyle, çok sıfırlı bedellerle inşa edilen kamu kurumu binalarıyla ölçülemez.
Bugün…
Türkiye’deki sıkıntı, sorunların birike birike çoğalmasına rağmen, her nedense palyatif tedbirlerle geçiştirilmesidir.
TÜRKİYE, ortak yönetişimden uzaklaştıkça zengin bir toplum olma, gönenç içinde yaşama “idealinden” de uzaklaşıyor.
Ülkemiz, sahip olduğumuz CHS’nden (Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi) ötürü iyi idare edilemiyor. Karar ve uygulama tek kademeden ve tek kişiden neşet ettiğinden, istişare ve uzlaşma ile diyalog kanallarının sistemden ötürü kapalı olması, çoğulcu demokratik anlayışın da çanına ot tıkıyor.
Yine… Siyaset kurumunun içine baktığımızda…
Parti içi demokrasinin olmaması, Siyasi Partiler Yasasının değiştirilmesi, Seçim Yasasının değiştirilmesi meyanında bir siyasal iradenin olgunlaşmaması… Bu yasalar ve yasalardan meydana gelen siyasal atmosfer, demokratikleşmeye değil, her türlü gelişmenin tek adam rejimleriyle boğulmasına vesile oluyor.
LİDER KÜLTÜ… LİDER SULTASI…
ULAŞILAMAZ ÖNDER TAHAYYÜLÜ… Bunların hiçbiri ne demokrasiye ne de daha iyi yönetişim idealine hizmet etmektedir.
Yol bellidir… ATATÜRK’ÜMÜZÜN yolundan, demokratik cumhuriyet düzeninden bir milim bile sapmamaktır.
