Sanki Türkiye’de acilen çözümlenmeyi bekleyen sorunlar yok gibi, aylardır siyasî iktidarın CHP’yi pazifize etmeye yönelik operasyonlarını izlemekte ve okumaktayız.
Bu ülkede bir asayiş sorunu var…
Bu ülkede bir yoksulluk sorunu var…
Bu ülkede bir eğitim ve öğretim sorunu var…
Bu ülkede bir karın doyuramama ve sağlıklı beslenememe ve dolayısıyla da dengele bir yaşam sürememe sorunu var…
Bu ülkede “adalet” sorunu var…
Bu ülkede çocukların eğitim/öğretim yuvalarında olması gerekirken, heran hayatlarını kaybedebilecekleri güvensiz işyerlerinde çalıştırılma sorunu var…
Bu ülkede “demokrasi” sorunu var…
Bu ülkede “ifade özgürlüğü” sorunu var…
Bu ülkede geleceğinden emin olamama sorunu var…
Bu ülkede emeklinin gün geçtikçe yaşamdan zevk alamama ve ayın sonunu nasıl getireceğim sorunu var…
Bu ülkede her alanda bir “fırsat eşitliğinin” yoksunluğu sorunu var…
Bu ülkede öğrencilerin açlıkla ile karşı karşıya olmasından ötürü dört başı mamur bir öğretim görememe sorunu var…
Bu ülkede üniversite mezunu öğrencilerin ihtisas alanlarının dışında âdeta “parya” misali ucuz işgücü şeklinde çalıştırılması sorunu var…
Bu ülkede “atanamayan öğretmen” sorunu var; ama öte yandan yaşamlarını idame etmek mecburiyetinde olan öğretmenlerin de meslek dışı alanlarda çalışma zorunlulukları var. En kötüsü atama bekleyen öğretmenler varken “pedagojik formasyon” almanın kaldırılacağı haberleri dolanmakta.
Say say bitmeyecek sorunlar varken… İktidar partisinin ve siyasal erkin, sadece gelecek dönemlerdeki siyasî denklemlere istinaden muhalefeti hukuksuz bir biçimde sindirmeye çalışması, hakikaten de biz ayık yurttaşlar için fevkalade üzücü.
