Herkes enerji projelerinden, doğal gaz hatlarından, lojistikten bahsediyor. Güzel. Ama bir gerçeği göz ardı ediyoruz: sağlık sektörü. Kardeş coğrafyamız Azerbaycan’da ve diğer Türk cumhuriyetlerinde sağlık altyapısı hâlâ yetersiz. Pandemi döneminde bunu açıkça gördük. İnsanlar modern hastanelere ulaşmakta zorlandı, teknoloji eksiklikleri hayatlara mal oldu. Peki biz ne yaptık? Enerjiyi konuştuk, petrolü konuştuk, ihaleleri konuştuk. Sağlığı ise hep ikinci plana attık.
Oysa en stratejik yatırım, doğrudan insana yapılan yatırımdır. Bugün Azerbaycan’da özel sağlık yatırımlarına, modern hastanelere, tıbbi cihaz üretimine büyük bir ihtiyaç var. Orta Asya’da tablo daha da net: Sovyet döneminden kalma sistemler hâlâ yamalı bohça gibi. Türk şirketleri bu açığı kapatabilecek güçte ama hâlâ tereddüt ediyor.
Soruyorum: Kardeş coğrafyaya enerji için koşan sermaye, neden sağlık için aynı hızda hareket etmiyor? Sağlık yatırımı sadece kâr değil, aynı zamanda itibar, yumuşak güç ve kalıcı bağ demektir. Enerji biter, maden tükenir ama sağlığa yapılan yatırım toplumların hafızasında nesiller boyu yaşar.
Türkiye’nin sağlık alanında ciddi bir bilgi birikimi var: şehir hastaneleri, medikal cihaz üretimi, ilaç sektörü, dijital sağlık çözümleri… Hepsi elimizin altında. Bu potansiyeli kardeş cumhuriyetlere aktarmak, sadece ekonomik değil, aynı zamanda tarihi ve kültürel bir sorumluluktur.
Bugün harekete geçmezsek yarın Çin gelir, Rusya gelir, Batılı sermaye gelir ve o boşluğu doldurur. Sonra biz yine kenardan bakarız. İşte asıl kayıp o olur.
Türk dünyasında gerçek bir birlik istiyorsak önce insana yatırım yapacağız. Sağlık yatırımları bu işin temel taşıdır. Geç kaldık ama hâlâ vakit var. Yeter ki görmek isteyelim.
