Seçim yapıldı, siyaset kurumunun aktörleri yerli yerine oturdu ama hani ülkemiz “uçacaktı”? Günlerdir yatıp kalkıyoruz hep aynı kareler veya gazete manşetleri…
CHP…
Değişim ve dönüşüm… Ufak tefek rötuşlar…
Vaatler… Parti tüzüğünün değiştirilmesine yönelik “adımlar”. Acaba, dostlar alışverişte görsün mü? Kemal Kılıçdaroğlu gerçekten de iyi niyetli biri, insan, baba, dede olabilir…
Ama işte olmuyor, bir türlü geniş kitleleri arkasından sürükleyecek, dip dalgasını tetikleyecek “etkileşimi” meydana getiremiyor.
Cumhuriyet Halk Partisi, 21 yıldır Türkiye’de kendini anlatamadı, ifade edemedi… Olmuyor… Kıyı kesimlerinin gönlüne su serpmek ile olmuyor… Ne zaman, CHP, Anadolu’nun tamamından “kabul görmeye” başlarsa, o zaman iktidar yolculuğu da başlamıştır diyebileceğiz. Gerçekten de son günlerdeki CHP içindeki gelişmeler, AK Parti kadrolarına ve çevrelerine ama özellikle Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın eline hep gollük paslar veriyor.
Ben, şahsen bu durumlara üzülüyorum. Ne olursa olsun CHP, Türkiye’nin en büyük ve köklü partisidir. Düşürüldüğü hâlleri hak etmiyor. Parti içi disiplin yok denecek düzeyde. Ekrem İmamoğlu’nu zaten anlayamıyorum… Son günlerdeki hâlleriyle CHP Genel Başkanı mı, İBB Başkanı mı dedirtecek durumda. İnanın, bakıyorum da, Sayın İmamoğlu’nun başına buyruk yurt gezileri de kimsenin garibine gitmiyor. E böyle bir savrulmuşluk ve hizipçilik faaliyetleriyle nasıl iktidara yürünecek, bilemiyorum.
Üzücü olan, tıpkı futbol olaylarında olduğu gibi CHP’ye gönül verenlerde oluşturulan hayalkırıklıkları ve bezginlik…
Bizim insanımız duygusal bir yapıda, belli bir raddeden sonra bile kırıldığı yerden kopsun, diyemiyor, için için kendini kemiriyor.
