Sorumluluk taşımak…
Üzerine yükümlülük almak…
Bir insanda çok farklı duygulara neden olmaktadır.
Sade/sıradan veya popüler bir insan olsun, eğer üzerinde geniş kitleleri ilgilendiren bir sorumluluk veya yükümlülük var ise…
Gerçekten de o insan için gün, “çok daha zinde ve tetikte” olmayı elzem kılar.
Şöyle diyebiliriz: Sıradan da olsa popüler veya ünlü de olsa, eğer sadece kendi canından ve yaşamından mesul ise…
Yani…
Gün sonunda, başını yastığına yasladığında, vicdan muhasebesinde kendisinin sorumlulukları bağlamında yapıp-ettiklerinin hesabını kesecekse de…
Birden fazla insanın sorumluluğunu üstlenenler açısından durum çok farklıdır.
Sözü şuraya getireceğim:
Serbest meslek erbablığı. Son günlerde, beni, çok üzen manzaralara şahit oluyorum.
Meseleyi, şoförlüğe getireceğim. Gerçekten de şoförlük, benim açımdan çok önemli bir meslek. Her şeyden önce, kendi canınıza mukayyet olacağınız gibi, aracınıza binen yurttaşların(insanların) da canları size “emanet”.
Türk insanı gerçekten de çok değişik ve özel hasletlere sahip. Diğer Avrupai ülkelerde göremeyeceğiniz insana dokunan “davranış örüntülerini”, bizim kendi insanımızda görmeniz çok normaldir.
Herkesin alışık ve aşina olduğu…
Yardımseverlik…
Misafirperverlik…
Safî duygularla davranmak…
* * *
Öte yandan…
Modern yaşam tarzının ve hızla ilerlemenin verdiği stres ve yorgunluk ile bir yere yetişme ve yine birtakım işlerin halledilmesi kaygısı, insanımızı “ânlık” olarak zıvanadan çıkarmakta.
Şunu çokça gözlemliyorum…
Şoförlere hiçte “insanî” davranmıyoruz.
Şoförlere olması gereken ölçülerde “saygı” göstermiyoruz.
Yeri geliyor…
Şoförlerimizi “yok sayıyoruz”!
Hani şu çok dayatılan bir zihniyet var ya…
“Parayı verdim mi her şeyi satın alırım”!
Hayır, değerli okuyucular paranız sadece ulaşım “bedeli” için geçerlidir.
Zaman zaman denk geliyorum, yolcu ile şoförlerin durak harici binme ve inme polemiklerine…
Daha doğrusu… “Türk insanının” (yolcularının) hadlerini aşarak, muhatap oldukları kişinin de bir “insan” olduğunu unutmaları!
Polemiklere girmeler, ağız dalaşıyla sürücünün hem moralini hem de konsantrasyonunu bozmalar…
Hayır kardeşim… Senin para vererek, bir toplu ulaşım aracına binmek demek, hem seyir güvenliğini hem de sürücünün moral ve motivasyonunu bozmana imkân vermez. Veremez.
Senin BUNA HAKKIN YOK!
Gerçekten de toplumumuzdaki yozlaşmalar ve “değer aşınmaları” zaten hep takip ettiğim hususlar.
Ama gerçekten de… Bir cümle ya da kelime sarf etmeden önce, eğer mümkünse ve elindeyse, lütfen bin kere düşün, tart ve öyle vücuda getir.
ŞOFÖRLÜK üzerinde durdum. Evet, sen kardeşim, evden ayrıldığında sadece kendi canından ve yaşamından mesulsün.
Bu bakımdan… Yazımı, yıllar önce öğrencilik yıllarımda, üniversiteden eve dönerken, bir yolcu ile şoförün hızlı gitmekle ilgili ağız dalaşından bir anekdotla tamamlamak istiyorum:
“BİZ PATATES ÇUVALI TAŞIMIYORUZ, İNSAN TAŞIYORUZ!”
İşini, her türlü meşakkate ve moral ile motivasyon bozgunculuğuna rağmen yapan/yapmaya çabalayan ŞOFÖRLERİMİZE…
