21.yy, insan dramlarının çağı oldu çıktı…
Hâlbuki bu yüzyıl…
Çok daha farklı bir motto ile muştulanmıştı:
Temel insan hak ve özgürlükleriyle demokrasinin taçlanacağı, küreselleşme vasıtasıyla dünyanın daha da zenginleşeceği…
Toplumların daha özgür ve refah içinde yaşayacağı ileri sürülüyordu.
İşte yüzyılın başından beridir deneyimlediğimiz, neredeyse çeyrek asır geçmesine rağmen, hayalkırıklığı ile gözyaşı ve kandan başka ne oldu? Dram… Farklı farklı bölgelerde ve yurtlarda deneyimlediğimiz ve gözlemlediğimiz sadece kan ve gözyaşına eşlik eden insan dramları oldu.
Kâh bu Afganistan’da oldu… Irak’ta oldu… Kâh Suriye’de oldu… Filistin’de olmaya devam ediyor. Peki bu dram ve sadece seyretmeye doyamadığımız elem dolu sahneler karşısında insanoğlunun tepkisi ne oldu? Ne siz sorun ne de ben bir cevap uydurmaya çalışayım: Kocaman bir hiçlik, kınamaktan ve tel’in etmekten öteye geçemeyen bir kayıtsızlık ve dongunluk.
İster… Küreselleşme olsun… İster emperyalizm olsun… İster büyük abilerin hegemonya kurma canhıraşları olsun… Karanlık kalplerin tezgâhladığı hadiseler indinde sadece nasırlaşmış vicdanlarımızda tel’in etmekten ve kınamaktan öteye geçemedik.
Mynet haber sitesinde üç harfli marketlerde çalışan personellerin içler acısı durumlarını gösteren video-haber vardı: Yorgunluktan ayakta duramayacak kadar kendinden geçenler mi, kendinden geçen insan-personelin kafasını kasaya çarpması mı, taşıyamayacağı yükü sırtlanmaya çabalayıp yere yığılan mı?
Bazen, dramlar makro düzeyde olabileceği gibi mikro düzeyde de olabilir. Kimi zaman işte bu acımasız düzen; emperyalizm ve kapitalizm aracılığıyla bölgeleri ve ülkeleri kan gölüne çevirirken, kimi zaman bunun toplum içindeki mikro örneğinde olabileceği, zamandan ve mekândan soyutlanan keyfi gıcır insanların “yanıbaşlarındaki” dramları görememesi gibi.
Bu böyledir nasıl olsa zaman ve mekânda aynılık olsa bile hayat koşulları farklıdır. Kimileri bir lokma ekmek ve temiz su için silahların gölgesinde yaşam savaşımı verir kimileri de isimsiz hayatlarında varolmanın acımasız savaşımı içinde ayakta kalmanın.
