ESKİŞEHİR / Medyabir Haber Ajansı – Bu festival sadece bir etkinlik değil; emeğin, sabrın ve ustalığın sergilendiği bir kültür şöleni. Her yıl olduğu gibi bu yıl da Odunpazarı’nın taş sokakları, marangoz sesleriyle yankılandı. Ancak festivalin kalbi sadece ağaç kesen testere seslerinde değil, o testereyi tutan ellerin hikâyesinde atıyor.
Cemil Çolakoğlu’nun hikâyesi, bunun en güzel örneği. 2015 yılında Odunpazarı Meslek Edindirme Kursları’na giderek çalgı yapımına gönül verdi. Önce bağlama, ardından ud, keman ve klasik kemençeyle bu tutkusunu büyüttü. “Klasik kemençeye heves ettim ve başladım,” diyor. O yıl başladığı bu serüveni hâlâ sürdürüyor. Bugün, sekizinci kez aynı festivalde yer alıyor ve ziyaretçilere yaptığı kemençeleri tanıtıyor.
Bu sadece bir ustalık değil; aynı zamanda kültür aktarımı, sabırla yontulmuş bir yaşam hikâyesi. Her bir çalgı, onun ellerinde yeniden doğuyor. Ve ahşap yalnızca bir malzeme olmaktan çıkıyor; kimliğe, sese, ruha dönüşüyor.
Uluslararası boyut kazanan festival, dünyanın farklı noktalarından gelen sanatçıları Eskişehir’de buluşturuyor. Kimisi devasa bir heykeli kütükten çıkarıyor, kimisi geleneksel figürlerle modern yorumları harmanlıyor. Ahşap burada yalnızca bir sanat aracı değil; evrensel bir dil, ortak bir ifade biçimi.
Festivalde gezerken yalnızca sanat eserlerini değil, sanatçıların ruhunu da görüyorsunuz. Atölyelerden yükselen sesler arasında çocuk kahkahaları, ziyaretçilerin meraklı soruları ve ustaların sabır dolu cevapları var.
Eskişehir’in ahşaba olan tutkusu, geçmişin ustalığıyla geleceğin hayal gücünü birleştiriyor. Cemil Çolakoğlu gibi isimler sayesinde bu festival sadece bir sergi değil, yaşayan bir mirasa dönüşüyor.
Eğer bir gün yolunuz Eskişehir’e düşerse, Uluslararası Ahşap Heykel Festivali zamanını bekleyin. Çünkü burada yalnızca ağaçlar oyulmuyor; kalplere işleniyor her parça.
Zehra Bilici
ESKİŞEHİR / Medyabir Haber Ajansı (MHA)